ZIARENKO
(Mk 4, 21-25)
Człowiek wielkiej wiary ma wielkiego ducha pokory. Chociaż jest świadomy posiadania wielkich charyzmatów od Pana to preferuje żyć w ukryciu. Nie manifestuje swoich charyzmatów, które otrzymał darmowo, a im bardziej się ukrywa, tym bardziej Pan objawia ludzkim oczom jego świętość. Spełniają się słowa MAGNIFICAT: „Pan wywyższa pokornych, a poniża pysznych”. Ognia Ducha Świętego nie da się uwięzić mimo, że człowiek wiary będzie się starać.
Co Jezus mówi w dzisiejszej Ewangelii? Mówi, że zapaloną lampę nie stawia się pod korcem, ale nad nim, aby rozświetlała bo misją światła jest oświecanie. Podczas gdy człowiek wiary czuje się i postrzega siebie jako grzesznika, ludzie uznają go za świętego. Spojrzenie Boga skierowane jest zawsze na pokornych. Strzeżcie się tych, którzy twierdzą, że są płonącą lampą i podają się za posłańców Boga, bądźcie rozważni i nie bądźcie naiwni. Pan mówi, że dobre drzewo wydaje dobre owoce, a pierwszym dobrym owocem jest pokora.
Błogosławiony Justyn M. Russolillo, mój Ojciec Założyciel, modlił się następująco: „Panie, chcę być największym świętym Kościoła, ale niech nikt o tym się nie dowie, tylko Ty musisz być tego świadomy”. Wielka pokora!
Nie zapominajcie o tym, czego naucza Jezus: „Błogosławieni pokorni, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.” Amen.
Alleluja.
(Ojciec Lorenzo Montecalvo)
