Umiłować Kościół
Przez bierzmowanie jeszcze ściślej wiążesz się z Kościołem. Biskup, stając się dla ciebie szczególnym kanałem łaski i darów Ducha Świętego, “rodzi cię” do pełni życia chrześcijańskiego. Powinieneś tak umiłować Kościół jak Chrystus, który “wydał za niego samego siebie” (Ef 5, 25). Umiłować jak Chrystus, to umiłować aż do oddania życia.
Kościół jest naszą Matką. W Credo wyznajemy: “Wierzę w Kościół powszechny”. W sensie postawy wyznanie to oznacza: oddaję ufnie siebie Kościołowi, tak jakbym oddawał się osobie Chrystusa. Powierzając bowiem siebie Kościołowi, powierzasz się Chrystusowi. Zdając się na Kościół, zdajesz się na Chrystusa, bo Kościół to Jego Mistyczne Ciało.
Zobowiązanie do apostolstwa
Pogłębiająca się dzięki wierze miłość Chrystusa rodzi pragnienie świadczenia o Nim. Również twoje powołanie do świętości i twoja miłość do Kościoła wiążą się ściśle z powołaniem do działalności apostolskiej. Przypominając o zobowiązaniu chrześcijan do dawania świadectwa Chrystusowi, Jan Paweł II mówi: “Tylko głęboka miłość do Kościoła może podtrzymać gorliwość w dawaniu świadectwa. Wierność wobec Chrystusa nie może być oddzielona od wierności wobec Kościoła”.
Otrzymasz skarb i niezwykły dar, którego nie możesz zatrzymywać jedynie dla siebie. Byłoby to zakopaniem skarbu. Ty masz ten bezcenny skarb przekazywać innym, masz się nim dzielić. Masz świadczyć o tym, czym zostałeś obdarowany, co odkryłeś, co kochasz i czego dokonał w tobie Duch Święty. Im bardziej będziesz uległy Duchowi Świętemu, tym bardziej On odtworzy w tobie obraz Chrystusa i pogłębiając w twoim sercu miłość do Kościoła sprawi, że będziesz wierny swojemu powołaniu do apostolstwa.
Bierzmowanie pozostanie dla ciebie sakramentem nie odkrytym, jeśli nie odkryjesz Ducha Świętego, jeśli nie poznasz, że to On wciąż oczyszcza cię i odnawia, że kształtuje w tobie postawę synowską wobec Boga Ojca i modli się w tobie słowami dziecka: “Abba – Ojcze”. Jeśli to odkryjesz, On będzie obdarzał cię Chrystusowym pokojem, jakiego świat dać nie może. Nade wszystko zaś skieruje twoje serce ku ubogim, abyś spieszył im z pomocą nie tylko materialną, ale również duchową, przez głoszenie im Dobrej Nowiny o zbawieniu i miłości Boga, której ty sam będziesz doświadczał coraz bardziej.
Ducha Świętego nie zobaczysz oczyma ciała, ale On jest. Tylko przez wiarę możesz dostrzec i przyjąć Jego zbawcze działanie, a jeżeli nie masz wiary, jeżeli nie starasz się Go słuchać, czy wręcz zagłuszasz i tłumisz Jego zwykle cichy głos, wtedy “zasmucasz Bożego Ducha” (Ef 4, 30).
Taka twoja postawa jest przyczyną Jego udręki, Jego wyniszczania się w kontakcie z tobą. On, który jest skierowanym do ciebie Duchem Jezusa, Miłością Ojca i Syna, wciąż przypomina słowa Jezusa, przemawiając niekiedy z siłą huraganu, ale najczęściej z łagodnością szemrzącego wiatru. Tak łatwo zagłuszyć Jego głos i zmarnować ten niezwykły, udzielony ci w sakramencie bierzmowania dar.
Wiara, która jest niezbędnym warunkiem działania Ducha Świętego w duszy bierzmowanego, jest autentycznym spotkaniem dwóch osób. Duch Święty pragnie to spotkanie nieustannie pogłębiać, a tym samym prowadzić duszę ku coraz większemu zjednoczeniu z Chrystusem, ku kontemplacji i świętości – w służbie umiłowanemu Kościołowi.
Kim jest Duch Święty?
Wiesz już, że wraz z Bogiem Ojcem i Synem Bożym, Duch Święty jest osobą Trójcy Świętej, jest Bogiem. Jego obecność w Kościele zaznacza się pokojem w sercu człowieka i jednością wśród ludzi. Co o Duchu Świętym
mówi Biblia?
- Jakich dzieł dokonywał Jezus mocą Ducha Świętego? (Łk 3, 21-22; Łk 4, 14, 18-19; Mt 12, 22, 28)
- Wypisz słowa Jezusa dotyczące Ducha Świętego (J 14, 16; J 14, 26; Dz 1, 8)
- Wypisz, jakich dzieł dokonywali pierwsi chrześcijanie, napełnieni mocą Ducha Świętego (Dz 2, 4, 32; Dz 4, 8-10; Dz 4, 31; Dz 6, 5; Dz 6, 8; Dz 7, 54-60)
- Ludzie doświadczają w swoim życiu tej mocy, o której czytasz w dziejach Apostolskich. Duch Święty odmienia ich życie i dokonuje wielkich dzieł na całym świecie, a w ich życiu wypełnia się obietnica, jaką zostawił Jezus. Co to za obietnica i czy odnosi się również do ciebie? (J 14, 12; Dz 2, 39).
- Od chwili chrztu jesteś dzieckiem Bożym i możesz wzrastać w miłości Boga. Napisz, dlaczego możesz prosić Ojca o pełnię darów, o tę moc, jaką przed tobą otrzymało wielu (Łk 11, 13).
Duch Święty obdarza nas tym hojniej, im większe, im bardziej szczere jest nasze oddanie się Bogu!
Boże wszechmogący, w sakramencie bierzmowania wlałeś w serca nasze Ducha twego jako rękojmię przyszłej naszej w Tobie chwały. Jego jesteśmy własnością, spraw, byśmy utwierdzili się w Jego mocy.
Duchu Święty, duchu umiejętności, naucz nas patrzeć na wszystko, co jest stworzone, w świetle Twoim, abyśmy poznali prawdziwą wartość rzeczy ziemskich, i całą naszą nadzieję położyli w Bogu.
Duchu Święty, duchu rady, ukaż nam tam, gdzie nasza myśl zawodzi, co trzeba nam czynić, a czego zaniechać, kiedy mówić, a kiedy milczeć. Naucz nas sprawiedliwości i kieruj nas ku dziełom miłości i miłosierdzia.
Duchu Święty, duchu bojaźni Bożej natchnij nas odrazą do każdego grzechu, strzeż w pokusach, pomóż ujarzmić nieopanowane namiętności, obdarz nas łaską ducha dziecięctwa wobec Ojca Najwyższego, zachowaj od wszelkiej pychy i zuchwałości.
Duchu Święty, duchu pobożności, w tobie wołamy: „Abba! Ojcze” rozpal w nas żar miłości Boga, obudź gorliwość dla spraw Jego, spraw abyśmy całym sercem poświęcili się Jego służbie.
Duchu Święty, duchu męstwa, naucz nas świętej, chrześcijańskiej odwagi, abyśmy dla Niego znosili krzyże i doświadczenia, a w niebezpieczeństwach w Nim nasza ufność pokładali.
Duchu Święty, duchu rozumu, naucz nas wnikać w głębię prawdy Bożej, daj nam stałość i pewność wiary, pomóż poznać wielkość boga, która przewyższa wszelkie nasze pojęcie.
Duchu Święty, duchu mądrości, prowadź nas do doskonałości. Ty dajesz nam poznać, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Dal nam zrozumieć wielkość miłości i naszego powołania, radość i pocieszenie z tego płynące. Abyśmy stanęli przed Bogiem twarzą w twarz i poznali Go na tyle, na ile jest to możliwe. Amen
DUCHU ŚWIĘTY PRZYJDŹ!
Daj mi siłę Twą, abym stał się bezsilny
Daj mi swoją moc, abym stał się łagodny
Daj mi mądrość swą, abym stał się prosty
Daj bogactwo Twe, aby stał się ubogi
Daj mi radość swą, abym umiał się smucić
Daj sprawiedliwość Twą, bym potrafił nie walczyć
Daj mi słowa Twe, abym umiał zamilknąć
Daj mi życie twe, abym umiał umierać.
